Μπορεί να μην μοιάζει με έναν συνηθισμένο σέρφερ, αλλά τα πολυάριθμα παγκόσμια ρεκόρ στο tow-in σέρφινγκ του Garrett McNamara μιλούν από μόνα τους. Ως πρωτοπόρος των extreme sports, ο Αμερικανός αθλητής ταξίδευε για χρόνια σε όλο τον κόσμο σε αναζήτηση του "Everest" των κυμάτων. Αυτό το κύμα θα ερχόταν στις ακτές της Ναζαρέ, στην Πορτογαλία, αλλά η εμπειρία που έχει μείνει ανεξίτηλη στη μνήμη του McNamara είναι αυτή στο Jaws.

Ο McNamara γεννήθηκε στη Μασαχουσέτη και η διαδρομή του στο σέρφινγκ ξεκίνησε όταν μετακόμισε στις βόρειες ακτές της Χαβάης, σε ηλικία 11 ετών. Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά. Αφού έκανε τα πρώτα του βήματα με μικρότερα κύματα ανοιχτά του Οάχου, πήρε μέρος στο Hawaiian Triple Crown Series, όπου και κατόρθωσε να κερδίσει πολύ πιο έμπειρους αντιπάλους.

Ως επαγγελματίας πλέον σέρφερ, ο McNamara ταξίδεψε στην Ιαπωνία, όπου έμαθε τη γλώσσα και έγινε εξαιρετικά δημοφιλής. Είχε επιτυχίες σε όλον τον κόσμο αλλά η εξαιρετική πορεία του ανακόπηκε το 1989, όταν έσπασε τα πλευρά του σε ένα μεγάλο κύμα στο Οάχου.

Επέστρεψε ξανά το 1992, αλλά η ανοδική πορεία του δεν ξεκίνησε παρά στις αρχές του 2000, όταν άρχισε να ασχολείται με το tow-in σέρφινγκ. Σε αυτό το ακραίο είδος σέρφινγκ, ένα WaveRunner τραβούσε τον McNamara στα ανοιχτά, προς τα πιο γρήγορα και μεγάλα κύματα, τα οποία συχνά έφταναν το τρομακτικό ύψος των 6 έως 12 μέτρων.

Το tow-in σέρφινγκ είχε μόλις ξεκινήσει στις αρχές της δεκαετίας του 1990 και, μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια, έγινε πολύ δημοφιλές. Μέχρι το 2001, ο McNamara είχε ξεχωρίσει ήδη στον πρώτο του σημαντικό αγώνα στο Pe'ahi, ανοιχτά του Μάουι, στη Χαβάη. Η συγκεκριμένη τοποθεσία είναι γνωστή στους οπαδούς του σέρφινγκ ως Jaws (Σαγόνια), καθώς δεν συγχωρεί τα λάθη και τα κύματα ξεπερνούν τα 20 μέτρα.

Ο McNamara με τον συνεργάτη του Rodrigo Resende άρχισαν να προπονούνται για το 2002 Tow-in World Cup στο Jaws, το οποίο θα διεξαγόταν στις 7 Ιανουαρίου, καθώς την εποχή εκείνη σχηματίζονται τα μεγαλύτερα κύματα.

Την ημέρα εκείνη, οι συνθήκες ήταν ιδανικές και ο ωκεανός ήταν γεμάτος σέρφερ που έψαχναν το μεγαλύτερο κύμα που μπορούσαν να βρουν. Όταν ήρθε η σειρά του McNamara, το σκάφος στο οποίο ήταν δεμένος τον τράβηξε με ταχύτητα που πλησίαζε τα 80 χλμ/ώρα, μέχρι που έφτασε στην κορυφή και άφησε το σχοινί, κατεβαίνοντας με ορμή το κύμα.

Μπήκε στη "σήραγγα" με το κύμα να "σπάει" γύρω του, με δύναμη αρκετή για να καταστρέψει πλήρως μια σανίδα του σερφ και ανέβηκε στην κάθετη πλευρά του κύματος που έμοιαζε με γκρεμό.

Ο McNamara ένιωσε ότι κινδύνευε να πέσει, αλλά το τελευταίο δευτερόλεπτο πετάχτηκε και προσγειώθηκε στην άλλη πλευρά του κύματος. Σήκωσε τα χέρια του σε μια έκρηξη αδρεναλίνης και χαράς, μετά από μια εμπειρία που ο ίδιος περιγράφει ως την "πιο αξιομνημόνευτη στιγμή του στον ωκεανό".

Η επίδοση αυτή ήταν αρκετή για να κερδίσει το Tow-in World Cup, αλλά μετά από μια εορταστική βραδιά, επικεντρώθηκε και πάλι στο κυνήγι του επόμενου μεγάλου κύματος. Έτσι, ξεκίνησε το επόμενο και ακόμα πιο ακραίο εγχείρημά του, που τον οδήγησε στην κορυφή ενός κύματος τσουνάμι που είχε δημιουργηθεί από την αποκόλληση πάγου γύρω από την Αλάσκα.

Ο McNamara και η ομάδα του ήταν οι πρώτοι που σέρφαραν σε τσουνάμι το 2007, αλλά η αναζήτησή του για το μεγαλύτερο κύμα συνεχίστηκε μετά την πρόσκληση που έλαβε για τη Ναζαρέ, στις ακτές της Πορτογαλίας, όπου βρίσκονται τα μεγαλύτερα υποθαλάσσια φαράγγια της Ευρώπης και δημιουργούνται πραγματικά γιγαντιαία κύματα.

Το 2011, ο McNamara ταξίδεψε μέχρι εκεί και σέρφαρε στο μεγαλύτερο, απ' ό,τι αποδείχτηκε εκ των υστέρων, κύμα του κόσμου, το οποίο έφτανε τα 24 σχεδόν μέτρα. Αυτό το επίτευγμα εξασφάλισε στη Ναζαρέ μια θέση στον χάρτη του σέρφινγκ, καθώς αναγνωρίζεται πλέον ως ο κορυφαίος προορισμός για κάθε σέρφερ που αναζητά μεγάλα κύματα σε όλο τον κόσμο. Δύο χρόνια μετά από αυτό το επίτευγμα, ο McNamara σέρφαρε και πάλι στη Ναζαρέ, σε ένα κύμα που θεωρείται ότι έφτανε τα 30 μέτρα, καταρρίποτοντας το παγκόσμιο ρεκόρ.

Τώρα, ο γλυκομίλητος αυτός αθλητής των extreme sports έχει στρέψει την προσοχή του σε διάφορα περιβαλλοντικά έργα και είναι πρεσβευτής της Yamaha, καθώς βασίστηκε στα WaveRunner για την ασφάλειά του σε ορισμένα από τα πλέον επικίνδυνα εγχειρήματά του.