Ο Kenny Roberts είναι μία από τις πιο σημαντικές και διακεκριμένες προσωπικότητες στην ιστορία του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Μοτοσυκλέτας, γνωστού και ως Grand Prix. Ο πρώτος παγκόσμιος πρωταθλητής της Αμερικής, ο "King Kenny", κέρδισε τρεις τίτλους στην κατηγορία των 500 κ. εκ., συνεργάστηκε για 13 χρόνια με τη Yamaha και θεωρείται θρύλος των αγώνων AMA με αμέτρητες αξέχαστες επιδόσεις, μεταξύ των οποίων και αυτή του 1975 στο Indy Mile
Κερδίζοντας τον τίτλο AMA Rookie of the Year το 1971, ο Roberts έγινε οδηγός κατηγορίας Expert την επόμενη σεζόν και κέρδισε τον πρώτο του αγώνα στην κατηγορία. Το 1973 διεκδίκησε την πρώτη θέση στο AMA Grand National Championship, το οποίο περιλαμβάνει αγώνες εντός και εκτός πίστας.
Ακολούθησε ένας ακόμη τίτλος το 1974, για την κατάκτηση του οποίου ο Roberts μονομάχησε με τον επίσης πολλές φορές πρωταθλητή του Grand Prix, Giacomo Agostini, για την πρώτη θέση στην πίστα Daytona 200. Στο πρώτο του GP, ο Roberts αγωνίστηκε με μια Yamaha TZ250 στην πίστα Dutch TT, διεκδικώντας την pole position και, τελικά, το έπαθλο.
Συνέχισε να σημειώνει επιτυχίες σε διάφορους αγώνες μοτοσυκλετών στις ΗΠΑ, προτού επιστρέψει στην Ευρώπη για να διαγωνιστεί στα πρωταθλήματα Grand Prix στις κατηγορίες 250 και 500 κ. εκ.
Αφού κέρδισε τον εναρκτήριο αγώνα στην κατηγορία των 250 κ.εκ. στη Βενεζουέλα, ο Roberts έκανε το ντεμπούτο του στα 500 κ.εκ. στον δεύτερο γύρο στην πίστα Jarama της Ισπανίας. Στον εν λόγω αγώνα τερμάτισε στη δεύτερη θέση, αλλά στη συνέχεια είχε τρεις διαδοχικές νίκες στην Αυστρία, στη Γαλλία και στο Ιταλικό Nations Grand Prix στο Mugello. Η τέταρτη νίκη ήρθε στο Βρετανικό GP και, στο φινάλε της σεζόν στη Γερμανία, στέφθηκε ο πρώτος Αμερικανός Παγκόσμιος Πρωταθλητής.
Πριν ξεκινήσει η σεζόν του 1979, ο Roberts τραυματίστηκε σε μια δοκιμαστική πτώση, με αποτέλεσμα να αναγκαστεί να χάσει τον πρώτο αγώνα στη Βενεζουέλα. Επέστρεψε για τον δεύτερο γύρο στην Αυστρία και κατέκτησε τη νίκη, κερδίζοντας τέσσερις από τους πρώτους πέντε αγώνες του για εκείνη τη χρονιά. Κατάφερε να βρεθεί στην κορυφή μετά από μια επική μάχη με τον Barry Sheen στο Silverstone και κατά αυτόν τον τρόπο κατέκτησε τον δεύτερο τίτλο του.
Ο Roberts ήταν αήττητος στους πρώτους αγώνες του 1980, κατακτώντας τρεις συνεχόμενες νίκες στην πορεία του για τον τρίτο παγκόσμιο τίτλο. Έφτασε πολύ κοντά στο τέταρτο πρωτάθλημα το 1983 με έξι νίκες, χάνοντας για δύο μόλις βαθμούς από τον ομοεθνή του Freddie Spencer, πριν αποφασίσει να αποσυρθεί από τους αγώνες Grand Prix.
Συνέχισε ως ιδιοκτήτης ομάδας, τρέχοντας με μηχανές Yamaha με οδηγούς όπως οι Wayne Rainey και John Kocinski, πριν κατασκευάσει τις δικές του μηχανές για να πάρει μέρος στο MotoGP στις αρχές της δεκαετίας του 2000.