Niemand heeft meer Grand Prix-titels en raceoverwinningen in de motorsport behaald dan Giacomo Agostini. Tijdens zijn carrière werd de Italiaan 15 keer gekroond tot wereldkampioen, waarvan tweemaal tijdens zijn drie jaar bij Yamaha. Hij stond 122 keer op de bovenste trede van het podium , won de Isle of Man TT en de Daytona 200.

Agostini begon met motorracen in heuvelkimwedstrijden en eindigde bij zijn debuut in 1961 als tweede, alvorens hij zijn eerste titel behaalde tijdens het Italiaanse heuvelklimkampioenschap van 1963. Die prestatie leidde tot een eenmalig optreden in het 250 cc wereldkampioenschap in Monza dat jaar, en in 1964 was hij al fabrieksrijder bij Moto Morini.

Ondanks dat hij dat jaar slechts twee starts maakte in het 250 cc kampioenschap, liet hij een enorme indruk achter in de paddock en werd hij voor 1965 opgenomen in het MV Augusta-team, waarmee hij deelnam aan de 350 cc- en 500 cc-klasse. In zijn eerste volle seizoen won de toen 22-jarige vier Grands Prix en eindigde hij als tweede in beide kampioenschappen.

Zijn eerste titel behaalde het jaar daarop in het 500 cc kampioenschap, waar zijn pure snelheid en consistentie een voorteken waren van wat het volgende decennium zou komen. Dat jaar won hij ook zijn eerste Isle of Man TT in de 350 cc klasse.

In 1967 werd hij opnieuw kampioen in de 500 cc klasse, alvorens hij vanaf het seizoen 1968 zijn dominantie verder vergrootte. 'Ago' won elke Grand Prix-race tussen 1968 en 1970 in zowel de 350 cc- als de 500 cc klasse en zes Isle of Man TT-races. Hij overtrof daarmee alle grootheden in motorsport uit het verleden.

In 1971 en 1972 behaalde hij nog eens vier titels. Op dat moment had hij de laatste 11 coureurskampioenschappen in 350 cc en 500 cc allemaal gewonnen. In 1973 liep hij het 500 cc- ampioenschap mis, maar prijkte wel voor de 13e keer bovenaan het klassement door de hoogste eer te behalen in de 350 cc klasse. Na acht jaar viertakt te hebben gereden, stapte hij voor het seizoen 1974 over naar Yamaha en een tweetaktmotor, onder de indruk van de ontwikkelingen die hij de afgelopen seizoenen had gezien.

De eerste race Agostini met Yamaha was de Daytona 200, waar de fabrikant de voorgaande twee jaar de overwinning had behaald. Het was de eerste poging van de Italiaan op het beroemde Amerikaanse evenement en hij moest het opnemen tegen coureurs als regerend AMA-kampioen en thuisfavoriet Kenny Roberts.

Op het circuit van 6,18 km mocht Agostini het voor het eerst proberen op de TZ750, zijn eerste uitstapje op een tweetaktmachine. Veel Europese fans hadden de reis naar de Daytona International Speedway gemaakt. Door Ago's aanwezigheid trok de race wereldwijde aandacht.

Hij nam in de beginfase van de race over 200 mijl meteen de leiding, maar vanwege de enorme fysieke inspanningen die nodig waren voor het besturen van de motor door de schuin oplopende bochten en op het technische gedeelte op het binnenterrein, moest hij halverwege de race even stoppen vanwege uitdroging.

Agostini was echter vastberaden om de meegereisde fans niet teleur te stellen en verbeet de pijn. Hij behaalde de overwinning met een voorsprong van ongeveer 25 seconden op Roberts. Daarmee hielp hij Yamaha aan een derde opeenvolgende overwinning in de Daytona 200 en zette hij het evenement wereldwijd op de kaart.

Dat jaar werd Agostini met Yamaha gekroond tot 350 cc kampioen en won hij alle evenementen waaraan hij deelnam, maar door blessures en mechanische problemen liep hij de 500 cc titel mis. In 1975 keerde hij terug om zijn 15de en laatste 500 cc kampioenschap te behalen op de YZR500, die pas twee seizoenen daarvoor was geïntroduceerd.

Na te zijn teruggetreden uit de Grand Prix-racewereld in 1977, stapte Agostini over naar racen op vier wielen en nam hij twee seizoenen lang deel aan het British Formula One kampioenschap, waarin hij vele podiumplaatsen behaalde, alvorens zich in 1982 te wijden aan teammanagement bij Yamaha. Hij behaalde drie wereldtitels met Eddie Lawson en leidde Graeme Crosby, Roberts en Lawson naar zeges in de Daytona 200.