Kenny Roberts is een van de meest invloedrijke en prominente figuren in de geschiedenis van de Grand Prix-motorsport. 'King Kenny', de eerste Amerikaanse wereldkampioen, won drie 500 cc-titels, reed 13 jaar bij Yamaha en wordt beschouwd als een AMA-racelegende met talloze gedenkwaardige prestaties, zoals tijdens de Indy Mile in 1975.

Net als veel andere grote Grand Prix-motorcoureurs uit dat tijdperk, begon de carrière van Roberts als tiener op lokale crosscircuits in Californië. In 1970 maakte de 18-jarige op nieuwjaarsdag zijn professionele AMA-racedebuut met een indrukwekkende vierde plaats. Zijn prestaties leverden hem al snel een plaats op in het door de fabriek gesteunde Yamaha America-team.

In 1971 won Roberts de AMA Rookie of the Year Award. In het seizoen daarop ontwikkelde hij zich tot een topcoureur en won hij zijn eerste race in de klasse. In 1973 viel alles op zijn plaats en veroverde hij het AMA Grand National kampioenschap, bestaande uit zowel off-road- als wegraces.

In 1974 volgde opnieuw een titel, waarbij hij ook met meervoudig Grand Prix-kampioen Giacomo Agostini streed om de leiding tijdens de Daytona 200. Hij reed zijn eerste GP op een Yamaha TZ250 tijdens de TT in Assen. Hij vertrok van pole position en wist zijn eerste podiumplaats in de wacht te slepen.

Hij bleef successen behalen in verschillende Amerikaanse motorraceklassen, alvorens terug te keren naar Europa om deel te nemen aan de 250 cc en 500 cc Grand Prix-wegkampioenschappen.

Na het winnen van de eerste 250 cc-race in Venezuela, maakte Roberts zijn 500 cc-debuut in de tweede ronde op Jarama in Spanje. Hij zou als tweede eindigen, maar volgde dat op met drie opeenvolgende overwinningen in Oostenrijk, Frankrijk en het Nations-evenement in Mugello. De vierde overwinning behaalde hij in de Britse GP, en tijdens de seizoensafsluiting in Duitsland werd hij gekroond tot de eerste Amerikaanse wereldkampioen.

Voorafgaand aan het seizoen 1979 raakte Roberts geblesseerd bij een crash tijdens het testen. Hierdoor miste hij de openingsrace in Venezuela. Hij keerde terug voor de tweede ronde in Oostenrijk en stormde naar de overwinning. Dat jaar won hij vier van zijn eerste vijf races. Hij kwam als winnaar uit de bus na een episch gevecht met Barry Sheen op Silverstone en won zijn tweede titel.

Roberts was niet te stoppen tijdens de openingsrondes van 1980 en behaalde drie opeenvolgende overwinningen op weg naar zijn derde wereldtitel. In 1983 was hij dichtbij een vierde kampioenschap met zes overwinningen. Hij eindigde slechts twee punten achter zijn collega Freddie Spencer, alvorens een punt achter zijn Grand Prix-carrière te zetten.

Hij ging verder als teameigenaar en managede de Yamaha-motoren voor onder meer Wayne Rainey en John Kocinski, alvorens begin jaren 2000 zijn eigen motorfietsen te bouwen voor deelname aan de MotoGP.

Een van de mooiste prestaties van Roberts vond al plaats vóór zijn Grand Prix-successen, tijdens de beroemde Indy Mile Grand National van 1975. Voorafgaand aan het Amerikaanse Flat Track-evenement ontwikkelde Yamaha een TZ750-tweetaktmotor voor op de weg gemonteerd in een crossframe, in een poging om de dominantie van Harley-Davidson te doorbreken.

Roberts kwalificeerde zich in de achterste regionen van de grid, maar leverde een ontzagwekkende prestatie. Hij leverde een meesterlijke prestatie op zijn 125 pk-machine, in staat tot snelheden van meer dan 240 km/h, veel sneller dan de rivalen van Yamaha.

Roberts reed een indrukwekkende inhaalrace en lag al snel op de vierde plaats, pakweg 20 meter achter de strijd om de leiding. Hij raakte regelmatig de buitenste hooibalen terwijl hij alles gaf op zoek naar de overwinning. Toen de laatste ronde werd bereikt, had de Amerikaan het gat gedicht en lag hij op de derde plaats, achter het Harley-duo. In de laatste bocht gaf hij nog even extra gas en op het laatste rechte eind passeerde hij zowel Corky Keener als Jay Springsteen om met een halve motorlengte te winnen.

Deze inhaalrace wordt tot op de dag van vandaag gezien als de beste prestatie aller tijden op de Indy Mile, en verzekerde Kenny Roberts, naast zijn talloze andere prestaties, van een prominente plaats in de Amerikaanse Flat Track-geschiedenis.

Bekijk deze video uit 2009, waarin Kenny Roberts terugkeerde naar de Indy Mile met de iconische TZ750-crossmotor en het publiek vermaakte met enkele snelle ronden.