De verschijning van Garrett McNamara komt misschien bepaald niet overeen met het stereotype van de surfer, maar zijn talloze wereldrecords op het gebied van tow-in surfing op grote golven spreken voor zich. Als pionier van de extreme sport reisde de Amerikaan jarenlang de wereld rond op zoek naar de Mount Everest van de golven.

Zijn carrière kreeg een tragisch voortijdig einde toen hij bij een crash in Misano in 1993 verlamd raakte, op weg naar zijn vierde titel. Maar met 24 overwinningen, 65 podiumplaatsen en 16 polepositions behoort hij nog altijd tot de meest succesvolle Amerikaanse coureurs in het wereldkampioenschap.

Rainey betrad het professionele wereldje in 1979. Hij nam deel aan AMA Grand National Championship-races, voornamelijk in korte baanwedstrijden op de dirt-track. Het volgende seizoen deed hij op clubniveau mee aan wegwedstrijden en begon hij te beseffen dat zijn ware talenten op het asfalt lagen.

Na het winnen van de AMA National Road Race in Loudon in 1981, waar hij deelnam in zijn lederen off-road outfit en laarzen, sloot Rainey zich aan bij de AMA Superbikes-klasse voor zijn eerste volledige seizoen in het wegracen op serieus niveau. Zijn eerste raceoverwinning behaalde hij opnieuw in Loudon en zijn eerste deelname aan het kampioenschap resulteerde in een derde plaats in het eindklassement.

In zijn tweede seizoen, gelouterd door een vol seizoen ervaring, was Rainey niet te stoppen in het AMA Superbike kampioenschap van 1983, waarbij hij zijn eerste titel veroverde alvorens over te stappen naar het Grand Prix Wereldkampioenschap in het nieuwe team van Kenny Roberts op een Yamaha TZ250. Hij behaalde een podiumplaats bij zijn tweede optreden en eindigde als achtste in het eindklassement.

In 1985 keerde Rainey terug naar de Verenigde Staten om de deel te nemen aan de Grand Prix-kampioenschappen in de 250 cc klasse en de AMA Formula One, met de bedoeling terug te keren naar Europa in de 500 cc klasse. Verder succes volgde, en in 1987 won hij de AMA Superbike-titel na een titanische strijd met toekomstige rivaal Kevin Schwantz.

Voor de tweede keer in zijn carrière sloot Rainey zich aan bij een door Kenny Roberts gesteund Yamaha-team in het wereldkampioenschap, dit keer op een YZR500 waarmee hij in staat was om een gooi te doen naar de 500 cc titel.

Rainey werd onmiddellijk gezien als een potentiële toekomstige kampioen. Hij pakte zes podiumplaatsen en won zijn eerste 500 cc race tijdens de Britse GP van 1988 op Donington Park. Dit bleek genoeg voor een derde plaats in het eindklassement.

Het jaar daarop manifesteerde Rainey zich als een nog sterkere kampioenskandidaat, met winst in zijn thuisstaat Californië op Laguna Seca, opnieuw winst tijdens de Duitse GP op Hockenheim en winst tijdens de GP van Nederland in Assen. Hij kwam net te kort voor de titel, maar had laten zien dat hij een belangrijke rol zou gaan spelen aan het begin van de jaren 1990.

Yamaha introduceerde verdere updates voor de YZR500 in 1990 en Rainey maakte de best mogelijke seizoensstart met een overwinning in de GP van Japan op Suzuka en vervolgens opnieuw weer voor zijn thuispubliek. Dat seizoen behaalde hij acht overwinningen en stond hij bij 15 van de 16 wedstrijden op het podium, waarmee hij zijn eerste wereldtitel met Yamaha in de wacht sleepte en zijn oude rivaal Schwantz achter zich liet.

Het seizoen 1991 leverde nog eens zes overwinningen en een tweede wereldtitel op, die hij een race voor het einde veiligstelde op het Bugatti Circuit in Le Mans. Opnieuw eindigde hij in de 14 races waaraan hij deelnam slechts eenmaal naast het podium.

Na een moeizame start in het seizoen 1992, waarin veel van de titelkandidaten, met inbegrip van Rainey, last hadden van blessures en wisselvallige resultaten, wist de Amerikaan toch genoeg te doen om een derde opeenvolgende wereldtitel te pakken, waarmee hij de kampioensreeks van landgenoot en mede-Yamaha-legende Kenny Roberts evenaarde.

In 1993 deed hij volop mee in de strijd om het kampioenschap. Voor Misano bedroeg het verschil tussen hem en Schwantz slechts vijf punten. Terwijl hij aan de leiding lag in de race, crashte Rainey en liep hij ernstige rugletsel op, waardoor zijn carrière als coureur ten einde kwam.

Daarna was Rainey nog korte tijd teambaas bij Yamaha in het wereldkampioenschap, maar nu leidt hij AMA Superbike Series-promoter MotoAmerica.