Yamaha Motor Europe N.V. w Holandii jest regionalną siedzibą główną w Europie.

Europejska kultura motocyklowa ma ponadstuletnią tradycję. W 1961 roku Yamaha po raz pierwszy podjęła wyzwanie rywalizacji w Europie. Od tego momentu zaczął się napływ motocykli Yamaha na kontynent, a za dystrybucję odpowiadali importerzy w poszczególnych krajach.

Chcąc wesprzeć działania sprzedażowe i wykorzystać rosnący popyt, japońska centrala postanowiła powołać oficjalne przedstawicielstwo w regionie. Tak narodziła się spółka Yamaha Motor Europe N.V. (YMENV), która rozpoczęła działalność w dniu 24 października 1968 r. w Holandii. Utworzenie wspólnej europejskiej centrali w postaci YMENV pobudziło import szerokiej gamy produktów Yamaha, takich jak motocykle, silniki zaburtowe i skutery śnieżne, a później też skutery, quady (pojazdy ATV), pojazdy z kierowcą i pasażerem siedzącymi obok siebie (side-by-side) i wiele innych. Ponadto YMENV koordynuje i wspiera aktywność sportową Yamahy w Europie.

Równocześnie YMENV przekazuje do centrali w Japonii mnóstwo informacji o kulturze motocyklowej w Europie, co ma bardzo istotny wpływ na plany produktowe i prace rozwojowe.

To połączenie europejskiej kultury i japońskiej inżynierii zaowocowało wieloma produktami, które zasłużyły sobie na miejsce w historii motoryzacji. Ponadto udział w szosowych i terenowych mistrzostwach świata z serii Grand Prix World Championship, czyli imprezach będących absolutnym szczytem profesjonalnej rywalizacji i nawet teraz świetną platformą do pielęgnowania ducha Yamaha Racing, jest doskonałym przykładem praktycznego dążenia do osiągnięcia Kando.

Niektórzy z naszych pierwszych importerów w regionie cały czas są częścią rodziny Yamahy, funkcjonując albo jako spółki zależne YMENV, np. Sonauto z Francji (od 1966 r.), która pod kierownictwem nieżyjącego już Jeana Claude'a Oliviera zmieniła nazwę na Yamaha Motor France S.A. i obecnie wchodzi w skład YMENV, albo nadal jako niezależni importerzy, np. Danfay Limited z Irlandii (od 1965 r.) czy Hostettler AG ze Szwajcarii (od 1968 r.).

Z biegiem lat Yamaha poszerzała działalność na rynku europejskim, uruchamiając nawet lokalną produkcję. Wchodząc do Niemiec (zachodnich), które miały ugruntowaną kulturę motocyklową, historyczne związki z Yamahą oraz wysoki popyt na maszyny o dużej pojemności skokowej, Yamaha powołała spółkę handlową Mitsui Maschinen GmbH (MMG) jako joint venture z firmą Mitsui & Co., Ltd. Jednak powodowało to zamieszanie w komunikacji z klientami, ponieważ firma wytwarzająca i sprzedająca produkty Yamaha występowała pod innym szyldem, dlatego w 1996 roku zmieniono nazwę na Yamaha Motor Deutschland GmbH.

W 1981 roku Yamaha założyła przedsięwzięcie joint venture z firmą Sociedad Española de Motocicletas S.A. (SEMSA) mającą siedzibę w Barcelonie w Hiszpanii. Spółka kupiła fabrykę, w której we wrześniu 1982 roku z taśmy montażowej zjechał pierwszy hiszpański model Yamaha, DT80MXS. Niestety, wkrótce po rozpoczęciu działalności SEMSA doświadczyła kryzysu gospodarczego i organizacyjnego. Kiedy Hiszpania przystąpiła do EWG w 1987 roku, Yamaha przejęła całe przedsiębiorstwo i w ten sposób powstała spółka Yamaha Motor España S.A. W ramach strategii przemysłowej nakreślonej przez Yamaha Motor Group rozpoczęto budowę nowego obiektu. Jednak trzy lata po inauguracji fabryki w 1988 roku spłonęła ona doszczętnie. Na szczęście obyło się bez strat w ludziach, a dzięki ogromnemu zaangażowaniu wielu osób w 11 miesięcy wzniesiono nowy zakład, który ruszył w 1992 roku. Fabryka produkowała popularne modele motocykli i skuterów, takie jak Majesty 125 czy Neo o pojemności 50 cm³ , przez mniej więcej dwie dekady.

Pierwszy motocykl zjeżdża z linii montażowej w SEMSA, nazwanej później Yamaha Motor España S.A., wrzesień 1982 r.

Uruchomienie linii montażowej DT125L/C firmy Belgarda, maj 1986 r.

Na prośbę francuskiego komitetu odbudowy przemysłu Yamaha we wrześniu 1984 r. zwiększyła swoje zaangażowanie biznesowe we Francji, kupując MBK Industrie, producenta motocykli w mieście Saint Quentin na północy Francji. Przedsiębiorstwo to stworzono w celu restrukturyzacji upadłego producenta motocykli Motobécane. Po nieporozumieniach związanych z zarządzaniem Motobécane spółka MBK Industrie stała się w pełni zależnym podmiotem Yamahy. Chcąc odbudować MBK w trzy miesiące, specjaliści Yamahy w 1987 roku wspólnie z menedżerami MBK intensywnie pracowali nad poprawą systemów produkcyjnych, kontroli jakości, prowadzenia zakładu i całościowej infrastruktury, dodatkowo podpowiadając różne rozwiązania budujące odpowiednią kulturę w organizacji. Nie było to łatwe zadanie, jeśli wziąć pod uwagę różnice kulturowe między oboma firmami. Obecnie MBK Industrie produkuje modele zaprojektowane specjalnie dla Europy i jest spółką zależną YMENV.

W maju 1984 roku Yamaha dokonała również kilku śmiałych kroków na rynku włoskim. Zawarła umowę o pomocy technicznej z firmą Motori Minarelli, małym producentem silników, który podjął się wytwarzania silników do modelu DT125L/C przeznaczonego na lokalny rynek. Rok później podobną umowę podpisano z Belgarda S.p.A, dystrybutorem motocykli, na produkcję motorów. W maju 1986 roku pierwszy DT125L/C z silnikiem od Motori Minarelli zjechał z linii montażowej zakładu Belgarda. Firma Motori Minarelli weszła w skład Yamaha Motor Group w 1989 roku, kiedy Yamaha kupiła 40% jej udziałów. W 2003 roku stała się całkowicie zależną spółką YMENV. Nadal produkuje i sprzedaje silniki używane w motocyklach, skuterach i motorowerach. W 2021 roku YMENV i Fantic Motor uzgodniły umowę, na mocy której Motori Minarelli stanie się w 100% spółką zależną Fantic Motor. W ten sposób istniejąca synergia YMENV i Fantic Motor została jeszcze bardziej wzmocniona, przenosząc współpracę pomiędzy tymi dwoma firmami na kolejny poziom w dziedzinie motocykli i e-mobilności.

Po wycofaniu się włoskiego rządu z europejskiego systemu monetarnego w 1992 roku Yamaha zwiększyła swoje udziały w Belgarda do 80%, powodując włączenie tej spółki w struktury Yamaha Motor Group. Belgarda wytwarza motocykle o pojemności 600 cm3. W 2004 r. firma zmieniła nazwę na Yamaha Motor Italia S.p.A. (YMIT) i pod tym szyldem prowadzi działalność marketingową, sprzedażową i serwisową na rynku włoskim. Mimo że włoska fabryka zakończyła działalność w 2008 roku, ośrodek Yamaha we Włoszech od lat się rozwija. W 2000 otwarto europejskie centrum badawczo-rozwojowe (YMRE), a w Gerno di Lesmo stworzono europejską siedzibę fabrycznego zespołu wyścigowego Yamahy uczestniczącego w serii MotoGP.  

Linia montażowa MBK Industrie w Saint Quentin, Francja, lipiec 1987 r.

Yamaha YRM20, najbardziej zaawansowana maszyna do rozmieszczania komponentów.

Niedawno, w 2017 roku, Yamaha przejęła wszystkie udziały fińskiego producenta łodzi Inha Works Ltd. (IWL), umacniając w ten sposób swoją wiodącą pozycję w segmencie jednostek wodnych. IWL produkuje, reklamuje i sprzedaje łodzie marki Buster, Yamarin i Yamarin Cross napędzane silnikami zaburtowymi Yamaha.

Poprawa wydajności pracy zawsze była wysoko na liście priorytetów w Yamaha. W latach 70-tych XX wieku rozpoczęto prace nad maszynami przemysłowymi zdolnymi wspierać zaawansowane technologie produkcji. Wraz z dopracowywaniem technologii robotów przemysłowych dzięki intensywnym pracom badawczo-rozwojowym prowadzonym w Japonii Yamaha zaczęła udostępniać te produkty zewnętrznym odbiorcom. Na początku lat 80-tych XX wieku na globalny rynek wprowadzono inteligentne rozwiązania Yamahy obejmujące systemy montażu powierzchniowego i automatyzacji zakładów produkcyjnych, powstające w ramach pionu Yamaha Robotics. W 2016 roku placówka Yamaha Motor Europe Intelligent Machinery (YMEIM) w Neuss w Niemczech stała się oddziałem YMEV. YMEIM cały czas promuje i sprzedaje rozwiązania i produkty Yamaha Robotics w całej Europie.

Obecnie Yamaha jest reprezentowana w ponad 40 krajach w Europie, zatrudniając około 1800 osób. Mimo że od powstania YMENV minęło ponad 50 lat, spółka cały czas stara się rozpowszechniać „Kando” wśród europejskich klientów oraz szuka możliwości umacniania marki Yamaha.

Yamaha Motor Europe N.V. z siedzibą w Holandii jest regionalną centralą firmy w Europie

Pierwszy motocykl zjechał z linii montażowej zakładu firmy SEMSA, którą potem przemianowano na Yamaha Motor España S.A. (wrzesień 1982 r.)

Uruchomienie linii montażowej motocykli DT125L/C w zakładzie firmy Belgarda (maj 1986 r.)

Uruchomienie linii montażowej w zakładzie firmy MBK Industrie w Saint Quentin, Francja (lipiec 1987 r.)

Yamaha YRM20, najbardziej zaawansowana maszyna do układania komponentów na płytkach drukowanych (pick-and-place) Buster SuperMagnum, jeden z flagowych modeli Inha Works