Bob Moore yirmi altı yıl önce Yamaha ile geçirdiği müthiş 125 cc sezonunda dünya motokros şampiyonu oldu. Moore bugün Amerika'nın son FIM Dünya Motokros Şampiyonası'nın kazananı ve bu sporun en saygın şampiyonlarından biri.

California doğumlu Moore, genç yaşta Amerika'nın Supercross sahnesinde büyük başarılara imza attı. Henüz 18 yaşındayken ilk sezonunda 1985 AMA 125 West Coast Supercross Şampiyonu olan Moore, daha sonra FIM Dünya Motokros Şampiyonası'nda yarışma hayalini gerçekleştirmek üzere Atlantik'i geçerek Avrupa'ya gitti.

Ancak Moore bundan çok daha iddialıydı; dünya şampiyonu olmak istiyordu ve bu hedefine varmadan eve dönmeyecekti.

Dünya Motocross Şampiyonası'nda genellikle 125 cc bireysel motosikletlerle yarışan Moore'un yeteneklerinin fark edilmesi uzun sürmedi. Amerikalı pilot, istikrarlı bir şekilde ön sıralarda yer aldığı ilk üç sezonda şampiyonayı ilk 10'da tamamladı. 1989'da ise çıkış yakalayarak genel sıralamada dördüncülüğe yerleşti.

1990 yılında Moore, 125 cc şampiyonasında Stefan Everts seviyesindeki pilotları geride bırakarak ikinci oldu. Ertesi yıl ise zirveye hiç olmadığı kadar yaklaştı ancak şampiyonluğu sadece dokuz puan farkla ileride en başarılı dünya motokros şampiyonu olarak tarihe geçecek olan Belçikalı pilota kaptırdı.

1992 sezonu başlamadan önce Yamaha, 250 cc Dünya Motokros Şampiyonası için Moore ile anlaştı. Amerikalı sürücü, bu sınıfta yeni olsa da bir kez daha Yamaha'daki takım arkadaşı Donny Schmit'in arkasında ikinciliğe yerleşmeyi başardı. Böylece markanın üretici şampiyonluğuna katkıda bulundu.

Moore, Foxhills'te bir sakatlık da geçirdiği sessiz bir 1993 sezonunun ardından 1994'te tekrar 125 cc dünya şampiyonasına döndü zira Yamaha, Michelle Rinaldi yönetiminde yeniden tasarlanan YZ125'i henüz piyasaya çıkarmıştı.

Sezon daha en başında galibiyetlerle doldu; Moore İtalya'daki birinci tur Gallarate yarışında genel sıralamada liderliğini ilan etti. Arjantin, Carlos Paz'daki üçüncü yarışta ise genel sıralamada sezonun ikinci zaferine imza attı.

Ardından İsveç ve Almanya'dan Grand Prix galibiyetleriyle dönen Moore, Foxhills'teki sondan bir önceki yarışta ilk, zorlu şampiyonluğuna erişmek üzereydi. Amerikalı sürücü, bir önceki sene hastanelik olduğu pistte bu defa formundaydı. Ezeli rakibi Alessio Chiodi'nin ancak beşinci sırada tamamlayabildiği ilk yarışı kazanarak şampiyonlukta daha da öne geçti.

İtalyan pilot ikinci yarışta elde ettiği galibiyetle geri dönse de Moore'un ikincilik performansını elde ettiği dengeli performansı ona sıralamalarda kapatılması neredeyse imkansız olan 36 puanlık bir avantaj sağladı. Şampiyonluk için Belçika, Borgloom'da dört puan alması yeterliydi.

Moore hiç paniklemeden ilk turdan üstünlüğünü ilan ettiği Belçika yarışı ile 1994 125 cc Dünya Motokros Şampiyonu oldu. Kutlamak için çok az zamanı vardı ancak ikinci yarışı da kazanarak sezonu tıpkı başladığı gibi tamamladı ve Grand Prix zaferine uzandı.

125 cc ve 250 cc sınıflarında yarışmayı sürdüren Moore, kariyeri boyunca 28 yarış kazandı ve takım menajeri olarak başarılı bir profil çizdi. Ayrıca, meşhur Road 2 Recovery Vakfı'nı kurdu ve 2017'de sportif başarılarından ötürü AMA Hall of Fame'e seçildi.