Motosiklet segmentine ek olarak rotayı dıştan takmalı motorlara çeviren Yamaha, bu kategori için ilk olarak P-7 modelini geliştirdi. Tasarımında aslen motosikletler için geliştirilmiş olan küçük motorlardan yola çıkılan bu modelde Yamaha motosikletlerindeki pek çok parçaya rastlamak mümkün. Ayrıca, ileri ve geri vites şanzımanı ve benzin ile kerosen arasında geçiş imkanı gibi pek çok özelliği ve performansı ile gibi hem gezi tekneciliğinde hem de ticari balıkçılıkta kullanılabiliyor.
P-7 geliştirme ekibi sadece iki mühendisten oluşuyordu. Bu model, her aşaması ile gerçek bir deneme-yanılma sürecinin ürünüydü. Bir arıza çıkana kadar devam eden testlerde motor incelenerek problemler tespit edildi ve giderildi. Dıştan takmalı motor üretme konusunda kararlı olan Başkan Genichi Kawakami, fabrikaya sık sık uğrayarak geliştirme çalışmalarının ilerleyişini takip ediyordu.
Nihayet 1960 yılının Temmuz ayında Yamaha ayda 200 birim üretmeyi planladığı ilk dıştan takmalı motoru P-7'yi piyasaya çıkardı. Böylece Yamaha'nın dıştan takmalı motor macerası yüksek titreşimli ve sesli bir motor ile başlamış oldu.
Motor
Bu model; hava soğutmalı, iki zamanlı, 123cc hacimli ve yedi beygir gücündeydi.
Yamaha'nın dıştan takmalı motorları, P-7 çıkalı daha bir yıl geçmeden piyasaya sunulan ikinci modeli P-3 ile pazarda tanınmaya ve kabul görmeye başladı. P-3 doğrudan pazardan gelen geribildirimler ışığında geliştirildi ve detaylandırıldı. Bu model tam da 3 hp motorların hakim olduğu, büyüyen ticari kullanım pazarının ihtiyaçlarını karşılamak üzere geliştirildi. Uzun ömürlü ve korozyona dayanıklı bir motor olarak geliştirilen P-3 özellikle aşınmaya karşı çok dayanıklıydı.
Bunu da özel olarak geliştirilen silikon içerikli alüminyum alaşıma borçluydu. Ayrıca, daha hafif ve daha kompakt bir tasarım sağlayan pres döküm parçaların kullanıldığı ilk yerli dıştan takmalı motordu. Özellikle çalıştırması ve kullanması kolay bir motor olmasına özen gösterildi. P-3 yakıt deposu, o dönemde nadir görülen bir şekilde kadın çalışanlar tarafından tasarlandı. Fakat bu zaten Yamaha'nın paylaşılan değerlerinden biriydi: İnovasyon.
O zamanlar dıştan takmalı kırmızı motorlar oldukça popülerdi, kıyılar adeta bir kırmızı deryasıydı. Ancak P-3'ün çıkışından bir yıl sonra sulardaki "sarı şapkalar" gözle görülür bir şekilde arttı; Yamaha'nın dıştan takmalı motorları Japonya kıyılarını ele geçirdi.
Motor
63cc, hava soğutmalı, tek silindirli ve 3 beygir gücündeydi. Silikonlu alüminyum alaşım malzemeden üretildi.
DT-1 geliştirme çalışmaları, sportif yol motosikletlerinin çok satmadığı, sadece ana yollarda değil çayırlarda ve dağlarda da serbestçe sürülebilen modellerin popülarite kazandığı bilgisi üzerine başlatıldı. Yamaha böylece ilk kez bu tür bir motosiklet üretmeye karar verdi.
Motokros ve trial motosiklet özelliklerini bir arada taşıyan ve hem normal yollarda hem de arazide kullanılabilen yeni bir tür motosiklet fikri, Yamaha genel merkezindeki geliştirme ve test yöneticisini şaşırtmıştı.
Ancak DT-1'in başarısının sırrı, bu inovasyonun ta kendisiydi. Ayda 500-600 adet satış hacmine ulaşan model o kadar popüler oldu ki sonradan çok önemli bir motosiklet segmentine dönüşecek olan arazi motosikleti pazarını yarattı.
Motor / Şasi
DT-1, 250cc tek silindirli bir modeldir. DT-1'i seri üretime uygun hale getirmek üzere motor tasarımında, Mayıs 1967 Japonya Motokros Şampiyonu ve gerçek bir motokrosçu olan Yamaha YX26 modelinden esinlenildi. DT-1'in çap x strok ölçüleri "ana" modelin izinden gidilerek 70 mm × 64 mm olarak geliştirildi. Gövdede ise yüksek çekme dayanımlı çelik boru ve üretim modeli için yeterince güçlü bir şasi kullanıldı.
©Yamaha Motor Europe N.V. / Yamaha Motor Co., Ltd. / Yamaha Motor Türkiye
Bu web sayfalarındaki bilgi veya görüntüler, Yamaha Motor Türkiye, Yamaha Motor Europe NV, Yamaha Motor Co., Ltd'nin açık yazılı onayı olmadan asla ticari veya ticari olmayan amaçlarla kullanılamaz. Her zaman güvenli sürün ve yasalara uyun.