1961 P-3
Yamaha'nın dıştan takmalı motorları, P-7 çıkalı daha bir yıl geçmeden piyasaya sunulan ikinci modeli P-3 ile pazarda tanınmaya ve kabul görmeye başladı. P-3 doğrudan pazardan gelen geribildirimler ışığında geliştirildi ve detaylandırıldı. Bu model tam da 3 hp motorların hakim olduğu, büyüyen ticari kullanım pazarının ihtiyaçlarını karşılamak üzere geliştirildi. Uzun ömürlü ve korozyona dayanıklı bir motor olarak geliştirilen P-3 özellikle aşınmaya karşı çok dayanıklıydı.
Bunu da özel olarak geliştirilen silikon içerikli alüminyum alaşıma borçluydu. Ayrıca, daha hafif ve daha kompakt bir tasarım sağlayan pres döküm parçaların kullanıldığı ilk yerli dıştan takmalı motordu. Özellikle çalıştırması ve kullanması kolay bir motor olmasına özen gösterildi. P-3 yakıt deposu, o dönemde nadir görülen bir şekilde kadın çalışanlar tarafından tasarlandı. Fakat bu zaten Yamaha'nın paylaşılan değerlerinden biriydi: İnovasyon.
O zamanlar dıştan takmalı kırmızı motorlar oldukça popülerdi, kıyılar adeta bir kırmızı deryasıydı. Ancak P-3'ün çıkışından bir yıl sonra sulardaki "sarı şapkalar" gözle görülür bir şekilde arttı; Yamaha'nın dıştan takmalı motorları Japonya kıyılarını ele geçirdi.
Motor
63cc, hava soğutmalı, tek silindirli ve 3 beygir gücündeydi. Silikonlu alüminyum alaşım malzemeden üretildi.